شفقنا ورزشی- در فصلی که به دلیل شیوع ویروس کرونا تماشاگران اجازه حضور در ورزشگاهها را ندارند و باشگاهها از درآمد حاصل از بلیتفروشی محرومند، تعهداتی بین باشگاهها و بازیکنان ایجاد شده که ممکن است دایره بدهیها را به طرز مشهودی افزایش دهد و پروندههای مالی بزرگتری در مراجع بینالمللی ایجاد کند.
به گزارش شفقنا ورزشی، برخی مدیران که در برآورده کردن هزینههای ماهانه باشگاهها با مشکل مواجهاند و در بخشهای اداری خود با نقصان بسیاری دست و پنجه نرم میکنند و حقوقهای عقبافتاده بسیاری دارند، در اقدامی بحثبرانگیز اقدام به افزایش قرارداد بازیکنانی کردهاند که در فصل بیستم با باشگاه خود قرارداد داشتهاند!
برخی موارد این چنینی در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس دیده میشود که مدیران بدون توجه به توافقهای گذشته قراردادهای تازهای با بازیکنان شاخص خود منعقد کردهاند و گاها قراردادها افزایش دو تا سه برابری نیز داشته است. یکی از بازیکنان استقلال که تا سال ۱۴۰۱ با این باشگاه قرارداد دارد و در قرارداد رقمهای دریافتی با محاسبه افزایش سالانه آن ذکر شد، اخیراً قرارداد تازهای را با باشگاه منعقد کرده و توافق یک و نیم میلیاردیاش در لیگ بیستم به ۴میلیارد تومان افزایش یافته است.
قرارداد جدید یکی دیگر از بازیکنان که یک سال دیگر به این باشگاه متعهد بود و باشگاه میتوانست به استناد همان قرارداد خود را از افزایش قرارداد مصون نگه دارد، افزایش چشمگیری داشته است؛ بازیکنی که قرار بود در فصل بیستم ۲٫۵میلیارد تومان دستمزد بگیرد در اقدامی عجیب قراردادش را به ۲ فصل افزایش داده که در نتیجه قرارداد تازه قرار است رقمی در حدود ۱۰میلیارد تومان برای دو فصل از باشگاه استقلال دستمزد بگیرد. در واقع این بازیکن به طور زیرکانهای قرارداد خود را به سالی ۵میلیاردتومان افزایش داده و حاضر به دریافت دستمزد دوونیم میلیاردی نشده و باشگاه نیز او را همراهی کرده است.
چنین افزایشهای سرسامآوری در باشگاه پرسپولیس و برخی باشگاههای صنعتی هم رؤیت میشود و بازیکنان به طور خودجوش و یا به تأسی از باشگاه رقیب، به بهانه افزایش قیمت دلار، اقدام به بالا بردن قرارداد خود کردهاند. این ماجرا در حالی رخ داده که انتظار میرفت مدیران باشگاههای بدهکاری همچون استقلال و پرسپولیس از قراردادهایی که در گذشته منعقد شده به سود باشگاه خود بهره گرفته و از پرداختیهای بزرگتر در امان باشند و با وجود تورم شدید دلاری تا حدی از هدررفت بیشتر سرمایهها جلوگیری کنند اما شگفتا که مدیران به جای ممانعت با افزایش دستمزدها و اتکا به قراردادهای قدیمی از موضع بازیکنان دفاع میکنند و به راحتی توافقهای گذشته را زیر پا میگذارند و توافقهای جدید را به ثبت میرسانند.
اوج فاجعه آنجا است که تصمیمگیران در رأس فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ که از کیان خود بر سر ممانعت با استخدام مربیان خارجی کوتاه نمیآیند و تمام هوش و حواس خود را به این موضوع دادهاند در برابر افزایش بیرویه دستمزد مربیان و بازیکنان فوتبال موضع سکوت اختیار کردهاند و هیچ راهکار عملی برای جلوگیری و ممانعت از افزایش سرسامآور دستمزدها ندارند.
ظاهراً از دید متولیان فوتبال ایران تنها پرداختیهای دلاری محل اشکال است و آنها اندکتوجهی به افزایش شدید دستمزدهای ریالی ندارند و به راحتی از کنار رقمهای تازهای که در فوتبال ایران باب شده میگذرند در حالی که اگر دستمزدها را با گذشته قیاس کنیم به این نتیجه میرسیم که دستمزدهای جدید به قدری بالا رفته که حتی از رقم معادل دلاری گذشته نیز فراتر رفته و به نوعی ریال در فوتبال ایران از دلار سبقت گرفته است! ظاهراً برخی بازیکنان و مربیانی که حرفشان خریدار دارد از ترس افزایش دوباره قیمت دلار دستمزدهای خود را چنان دست بالا گرفتهاند که احیاناً اگر قیمت دلار دوباره بالا رفت ضرر کمتری را تجربه کنند.
نتیجه همراهی مدیران با بازیکنان و مربیان زیادهخواه افزایش دستمزد ۵میلیاردی یک مربی به ۱۵میلیارد بوده که چنین ارقامی در فوتبال ورشکسته ایران جای بسی شگفتی دارد.