بدون تردید امروز رسانه ها نقش بسزایی در ارتقا و یا سقوط سلیقه توده دارند. اگر رسانه به وظیفه ذاتی خودش که بالا بردن سطه آگاهی مخاطب است عمل کند آن وقت شاید بسیاری از کارها به خودی خود مسیر صحیح قرار بگیرند.
به گزارش خبرنگار شفقناورزشی، نوع فوتبالی که منصوریان برای استقلال انتخاب کرد از جهاتی تشابه زیادی به تز مظلومی داشت. با این تفاوت که مظلومی در استقلال تنها سانترهای خسرو را گره گشا می دانست اما منصوریان تنوع بیشتری به حملات تیمش داد. اما در یک اصل که می بایست کیفیت را فدای کمیت کنیم هر دو وجه اشتراک داشتند. اما منصوریان با ادبیاتی متفاوت مرتب سعی در القا این انگاره غلط داشت که دارد از مسیر کی روش تبعیت می کند. ولی بازی های تیم ملی و استقلال در فرم و محتوا تفاوت های اساسی با یکدیگر دارند. در تیم منصوریان، رحمتی همیشه باید ستاره باشد و در هر بازی چند موقعیت خاص را بگیرد اما در تیم کی روش اکثرا گلرها مردان تاثیر گذار و شماره یک نیستند.
شاید فوتبال کی روش چندان تماشاگرپسند نباشد اما دست کم هوادار خودی را به مرز جنون و التهاب نمی کشاند.ولی منصوریان که در داربی موفق شد در نیمه دوم با دفاع مطلق برنده بازی باشد، با حمایت یک جانبه رسانه ها مواجه شد. وقتی برای رسانه تنها نتیجه مهم باشد و کوچکترین اهمیتی به کیفیت داده نشود، به خودی خود، هوادار و مخاطب، سنگ محکش می شود جهت گیری رسانه و تصور می کند چون تیم ملی فوتبال ایران طی دو بازی تاریخی و تکرار نشدنی مقابل استرالیا(1997) و کره جنوبی(2013) موفق به صعود به جام جهانی با دفاع مظلق شد، باید همیشه به نتیجه اهمیت داد و کاری به کیفیت نداشت.
استقلال در روز بازی با التعاون سعودی و حتی الاهلی امارات درتهران، نمایشی نا امیدکننده را ارائه داد ولی چون نتیجه لازم را گرفت از سوی کمتر رسانه ای ،انتقادی متوجه کادر فنی آبی ها شد. همین مسیر غلط آنقدر ادامه یافت تا دست آخر منصوریان در تهران و مقابل 70 هزار هوادار خودی، تیمش را دفاعی مقابل العین روانه میدان کرد و خیال کرد اگر اینجا گلی را نخورد با اتوبوس در العین می شود کار را یکسره کرد. همان رسانه هایی که بخاطر آن بازی زشت و پیروزی باد آورده، منصوریان را تا عرش بالا بردند حالا همگی به صورت یکپارچه علیه فوتبال تدافعی و اتوبوسی شروع به انتقاد کردند.
بعد از داربی سال 52 این سنگین ترین شکست تاریخ باشگاه استقلال بود و باید همانقدر رسانه ها را مقصر دانست که منصوریان را اینک تقصیرکار می دانیم. او با استفاده از نام کی روش سعی کرد بگوید اینک فوتبال جهان مبتنی بر این اساس است. حتی نام اتلتی و یووه را هم به میان کشید غافل از اینکه نوع دفاع یووه مقابل بارسا در طول 180 دقیقه به گونه ای بود که مهاجمان حریف صاحب دوجین موقعیت نشدند و با شانس و اقبال کار از آب در نیامد.
فوتبالی که منصوریان با آن برنده داربی شد دقیقا همان فوتبالی بود که مقابل العین اجرا کرد.توپ و میدان را تمام و کمال به حریف داد و خودش نشست برای دفاع. آن روز طارمی تک به تک را گل نکرد و فشار داربی و شکست از استقلال، روی ذهن و ساق قرمزها اثر سو گذاشت ولی العین در خانه اش با خیال راحت فوتبالش را ارائه داد و نشان داد چگونه می شود اتوبوس را با یکی دو ترفند چپه کرد. در فوتبال همه چیز نتیجه نیست.
انتهای پیام