تیم ملی دوومیدانی ایران در حال کسب نتایجی شگفت انگیز در مسابقات قهرمانی آسیاست. مدال های خوشرنگ آسیایی بر گردن دوومیدانی کاران ایران هرچند بارقه ای از امید نسبت به رشد این ورزش کلیدی و مادر را در دل ها رویانده اما نگاهی دقیق تر مشخص می کند که این مدال ها با وجود ارزش ذاتی خود، چندان امیدوارکننده نیستند و نمی توان به صرف کسب چند مدال آینده ای درخشان در انتظار دوومیدانی کاران ایران تصور کرد.
کاروان ایران با کسب چهار مدال طلا روی کاغد نتایج درخشانی را به ثبت رساند اما نگاه کارشناسانه مشخص می کند که این مدال های طلا با عملکردهای خیره کننده همراه نبود. غیر از احسان حدادی که با رکوردی تقریبا قابل قبول به مقام قهرمانی رسید، سایر رکوردها چندان جالب توجه نبود.
در دوی صد متر که حسن تفتیان نخستین نشان طلای تاریخ دوومیدانی ایران در این ماده را به دست آورد رکورد جالبی مشاهده نشد. دونده سرعتی ایران مدال طلا را با رکورد 10.25 به دست آورد که حتی 21 صدم ثانیه از رکورد شخصی خودش پایین تر بود. سطح رقابت های دوی صد متر نسبت به سالهای گذشته افت کرده بود چرا که یادمان نرفته که رضا قاسمی با رکوردی بهتر از زمان امسال تفتیان یعنی 10.19 فقط به مدال برنز رسیده بود. فمری قطری که اصلیت نیجریه ای دارد و رکورد زیر 10 ثانیه را نیز تجربه کرده اصلا در شرایطی آرمانی نبود و با ثبت یکی از بدترین رکوردهای خودش پس از تفتیان دوم شد.
در پرتاب وزنه علی ثمری با پرتابی به میزان 19.80 متر هرچند عملکرد قابل قبولی داشت اما این میزان پرتاب از رکورد ایران که در اختیار امین نیکفر است، 25 سانتی متر پایین تر بود و البته با همین رکورد هم مدال طلا برای ثمری به دست آمد.
در 3000 متر با مانع نشان طلای دیگری توسط حسین کیهانی به دست آمد اما رکورد چندین ثانیه با رکوردهایی که یکی دو دهه پیش حمید سجادی با آن مدال می گرفت فاصله داشت.
در پایین بودن رکوردها همین بس که هیچ یک از چهار طلایی ایران نتوانستند حتی ورودی مسابقات جهانی را کسب کنند و صرفا به دلیل قهرمانی توانستند سهمیه مسابقات را کسب کنند.
کسب چندین مدال رنگارنگ در آسیا مسلما اثرات مثبت زیادی داشته باشد. این مدال ها می تواند باعث ایجاد روحیه و هیجان در جامعه دوومیدانی شود و به رشد و توسعه آن کمک کند، افزایش توجه عمومی به این رشته و جذب اسپانسر نیز از دیگر نکات این مدالها به شمار می آید. اما ههه این اتفاق های خوب در صورتی رقم می خورد که مسئولان و مربیان در باد این مدال ها نخوابند و بدانند که با این رکوردها در مسابقات جهانی که هیچ در بازی های آسیایی جاکارتا نیز نمی توان نتایج قابل قبولی گرفت.
انتهای پیام