شفقنا ورزشی – ذات فوتبال برتری طلبی است. همین برتری طلبی حاشیه های فراوانی را با این ورزش پدید می آورد. تماشاگران و طرفداران تیم ها از تیمشان پیروزی می خواهند. در برابر پیروزی ها فریاد شادی سر می دهند و در شکست ها خاموش می شوند و اگر تکرار شود لب به اعتراض می گشایند.
طرفداران بازیکنان و سرمربی تیمشان را تا سر حد یک قهرمان بالا می برند و می ستایند و در شکست ها بعضا با آنها می گریند و وقتی باور کنند دیگر راهی نیست فریاد حیاکن رها کن سر می دهند.
در این حال این هیجانات دوران کوتاهی دارد و وقتی فرومی نشیند عموما طرفداران تیم ها به قهرمانان سابق خود به عنوان یک خاطره ماندگار نگریسته، آنها را ستوده و تا حد اسطوره از آنان یاد می کنند.
ورزش فوتبال پر از برخودر است. همین قهرمانان چه بسا روزی با هم ناسازگاری، بگو مگو، مرافعه و حتی برخورد داشته اند. قهر و آشتی های فراوانی را تجربه کرده اند و حتی سر از تیم های رقیب هم در آورده اند. در این حال همیشه مرزهایی بوده که نباید شکسته شود و حریم هایی است که باید حفظ شود. برخی تیم ها در ملاحظه این حریم ها مراعات بیشتری داشته اند و از این رو تاریخ خود را پربارتر ساخته اند و برخی تیم ها کمتر به این مهم توجه داشته اند.
به نظر می رسد تیم استقلال و پرسپولیس در حفظ حرمت قهرمانان، پیشکسوت ها و اسطوره هایشان باید بیشتر عنایت داشته باشند گرچه پرسپولیس شاید از تیم استقلال بهتر عمل کرده باشد.
خدا نکند بازیکنی، قهرمانی و یا مربی روزی زمین بخورد آنگاه معلوم نیست که مسابقه ای برای عبور از روی او یا زدن او برپا نشود.
روزگاری رحمتی برای استقلال یک تنه بازی های فراوانی را در آورده و از نسل طلایی این تیم بوده است. هنوز چند ماهی از بازی السد و التعاون نگذشته که درخشش رحمتی 35 ساله استقلال را به مرحله بعد برد و گرنه همان مرحله پیش مقدماتی بازی های قهرمانی باشگاه های آسیا سقوط کرده بود. تنها بازیکن حال حاضر این تیم است که بالای 400 بازی در لیگ داشته و بیش از 160 کلین شیت. در سن 35 سالگی هنوز یکی از بهترین دروزاه بانان ایران است و سومین دروازه بان برتر تاریخ ایران از نظر کیفیت، و دومین دروازه بان برتر ایران از نظر تعداد بازی ملی با یکی کمتر از احمد رضا عابدزاده است. اما این روزها هر کس از راه می رسد متلکی، تهمتی، هتکی و حتی لگدی نثار او می کند. در حالی که او از قهرمانان استقلال است و روزی که این گرد و خاک ها بخوابد از نظر تماشاگران باز او از اسطوره های باشگاه است.
از حجازی تا قلعه نوعی و زرینچه و عنایتی و برهانی و مجیدی و منصوریان و فتح اله زاده …. همه روزی محبوب بوده و روزی با اختلاف اخراج شده و باز دوباره محبوب شده اند. رحمتی و جباری نیز از این قاعده مستثنی نیستند. مثل همه هم اوج داشته اند و هم افت، هم فداکاری داشته اند و هم منفعت، هم گذشت داشته اند و هم دعوای مالی و بداخلاقی، حتی برخی بعدا از باشگاه هم شکایت کرده اند اما این شایسته باشگاهی مثل استقلال نیست که با دروازه بان بزرگ خود و یا مثلا بازیکنی مثل جباری با همه اشکالاتی که کم و زیاد متوجه هر فرد فوتبالی می تواند باشد این گونه شدید برخورد کند و خود را نسبت به آن همه درخشش ها و قهرمانی ها و بازی های بزرگ به فراموشی بزند. آن اخراج که توضیح داده نشد و این دعوت نیم بند هم که همراه تحقیر و طعنه های هر روزه رسانه ایست. دیگر مانده است تا کارکنان معمولی باشگاه هر کدام اهانتی را نثار رحمتی کنند. کدام بازیکن است که درباره او این همه حرف زده شود و اینقدر کم پاسخ دهد؟جو را طوری ساخته اند که برخی برای این که عزیز شوند حالا به رحمتی طعنه می زنند و از سکوت او سوء استفاده می کنند. این برای باشگاه بزرگی مثل استقلال اصلا پذیرفته نیست و در حقیقت نوعی هتک خود این باشگاه و سوابق آن است.
دروازه بانی که بیش از 17 سال در سطح اول فوتبال است طبیعتا ممکن است با دو یا سه مربی هم به نتیجه نرسد و هر چند سال یک کژتابی هم داشته باشد که البته توجیه ندارد و تاوانش را هم داده است. اصلا کدام بازیکن بزرگ است که کژتابی نداشته است.! حجازی؟ عابدزاده؟ علی دایی؟ علی کریمی؟ خداداد عزیزی؟ در ورزش بزرگان فراوان کژتابی دارند. همین آقای کی روش کم کژتابی داشته است؟ کژتابی هایش هم درست نبوده و توجیه نمی شود. اما تحمل شد.
بازیکنی که سالها دوام داشته باشد مسئله و حاشیه هم زیاد پیدا می کند که البته باید مراقبت شود. این بازیکنان با بازیکنانی که یک روز می درخشند و فردا غیب می شوند متفاوتند و باید نوعی دیگر مد نظر قرار بگیرند. همین حالا چند دروازه بان در لیگ برتر در سطح رحمتی با بالاتر از رحمتی قرار دارند؟ همه دروازه بانان با تجربه و جوان لیگ را روی هم بگذاریم نهایتا 3 یا 4 دروازه بان در تراز رحمتی 35 ساله پیدا بشوند. تازه تضمینی هم برای دوام آنها نیست. یک روز در اوجند و فردا در افت. هنوز به اصلاح جنازه رحمتی کار چند دروازه بان دیگر را یک تنه می کند و در بسیاری از بازی ها کاری که او می تواند بکند خیلی ها نمی توانند. دروازه بانی فقط انرژی نیست که در جوانی خلاصه شود تجربه و مهارت است. به همین دلیل است که مصر دروازه بان 44 ساله خود را هنوز حفظ کرده و بوفون و کاسیاس هنوز دروازه بانی می کنند.
ظاهرا جریانی می خواهد هر حرکت رحمتی و جباری را همچنان برجسته کند و بهانه بگیرد و آنها را له کند و از مچاله اآنها هم نگذرد. آنان بدون توضیح اخراج شده اند و حالا یکی را برگردانده و یکی را برنگردانده اند. به اندازه کافی هم این چند هفته از سوی منصوریان و افتخاری و … سرزنش و تخریب شده اند. آیا این همه کافی نیست؟ دیگر چه لزومی دارد هر کس فرصت غنیمت شمرده و چیزی بگوید و یا مصاحبه کند: رحمتی روی هواست و من آنقدر بدبخت نیستم که … و
قطعا این داستان دوامی نخواهد داشت و خیلی زود وقتی رحمتی و جباری فوتبال خود را کنار بگذارند و به جمع پیشکسوتان باشگاه بپیوندند باز نزد طرفدراران جایگاه خود را خواهند داشت. باشگاه نیز حق دارد در حد ایجاد انضباط تیمی برخوردهای خود را داشته باشد اما زیاده روی لازم نیست و برای کسانی که این روزها هر چه خواستند گفتند و با آنها چنین بی رحمانه برخورد کردند شرمندگی خواهد داشت و مجبور به پس گرفتن حرفهای خود خواهند شد.
تکرار بی مهری های استقلال به حجازی، عابدزاده و رحمتی