شفقناورزشی: روند آماده سازی تیم ملی فوتبال برای حضور در جام جهانی 2018 به هیچ وجه امیدوارکننده نیست. قرار گرفتن در گروهی سخت و دشوار که مصاف با بزرگان فوتبال جهان را وعده می دهد این انتظار را ایجاد کرده بود، تا مسئولان، دست اندرکاران و تصمیم گیرندگان فوتبال ایران به فکر تدارکی عظیم برای این رویداد باشند، اما تا اینجای کار که اخبار امیدوار کننده ای نمی رسد و برای تدارک مناسب ملی پوشان برای رویارویی با غول هایی مانند اسپانیا و پرتغال از حریفانی مانند ازبکستان، قطر و الجزایر نام برده می شود که به هیچ وجه نه از لحاظ کیفیت و نه از لحاظ شان و شخصیت فوتبالی در حد و اندازه حریفان ایران نیستند.
هدف از برگزاری دوستانه صرفا توپ زدن در زمین چمن و گرم کردن بدن نیست بلکه به نوعی شبیه سازی دیدارهایی است که قرار است در آینده انجام شود. شبیه سازی یک مساله علمی است که نه فقط در فوتبال بلکه به طور گسترده در سایر علوم نیز مورد استفاده قرار می گیرد، اما مشخص نیست که اگر قرار است ملی پوشان برابر تیمی با ساختار منظم تاکتیکی مانند اسپانیا محک بخورند کدام یک از تیم های قطر، ازبکستان یا الجزایر شرایطی شبیه اسپانیا دارند. اگر قرار است ملی پوشان تجربه بازی کردن مقابل یک سوپراستار فانتزی در حد رونالدو را پیدا کنند، کدام یک از بازیکنان این سه تیم سایه ای از بهترین بازیکن حال حاضر فوتبال جهان است؟
تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی روسیه صعود کرده است، اما اندیشه مسئولان هنوز به جام جهانی صعود نکرده و در حد و اندازه آسیا باقی مانده است و این از حریفانی که آنها به دنبال دست و پا کردن هستند به خوبی مشخص می شود.
انگیزه نرفتن دنبال حریفان بزرگ به هیچ وجه مشخص نیست و اصلا توجیهی ندارد، مسلما شرایط حال حاضر فوتبال ایران با دهه هفتاد تفاوت دارد و اتفاقی که پس از باخت سنگین 7 بر یک برابر رم برای تومیسلاو ایویچ رخ داد برای کی روش رخ نمی دهد، چرا که او جایگاهش را در فوتبال ایران به اندازه کافی مستحکم کرده است.
درک فوتبالی جامعه نیز کاملا نسبت به گذشته بهبود یافته و شکست برابر تیم های بزرگ باعث ناراحتی نمی شود. اما با این حال با وجود گذشت سه هفته از قرعه کشی جام جهانی هنوز نام یک تیم بزرگ حتی به عنوان گزینه مطرح نشده است.
انتهای پیام