شفقنا ورزشی – نکتهای که وجود دارد این است که فوتبال تنها در ۹۰ دقیقه اتفاق میافتد و در حقیقت حواشی این ورزش پرطرفدار است که مخاطب را پای آن (به خصوص در برنامههای تلویزیونی) ماندگار میکند.
درست وقتی همه یادشان رفته، درست وقتی تمام حواسها به تب و تاب داربی است و موقتا کسی کاری به تلویزیون و فجایعش ندارد، این خود محمدحسین میثاقی است که به صحنه میآید و با زبان بیزبانی فریاد میکشد: «پس من چی؟ چرا چند وقت است کمکار شدهاید؟ چرا فحشم نمیدهید و از ناسپاسی و ناخلف بودنم حرف نمیزنید؟» این اتفاق دوشنبهشب رخ داد؛ یعنی همان تایم غصبی برنامه نود که بعد از خانهنشینی اجباری عادل فردوسیپور در اختیار محمدحسین میثاقی و برنامه فوتبال برتر قرار گرفت. او در این قسمت از برنامه یک آیتم کارشناسی از مجید جلالی در مورد باشگاههای لیگ برتری پخش کرد و بعدش گفت: «از این به بعد این آیتم را همیشه خواهیم داشت. در این سالها فقط به حواشی فوتبال پرداختهشده و هر بار قرار شده یک بحث اصولی انجام شود، گفتیم در یک برنامه جداگانه به این موضوع میپردازیم، اما هیچوقت این کار را نکردیم. حالا وقت لذت بردن از خود فوتبال است.» از روز روشنتر است که میثاقی به شخص عادل فردوسیپور طعنه میزند. عادل عادت داشت خیلی از بحثهای به درازا کشیده شده را با چنن جملهای جمع کند. حالا همین تکیهکلام فردوسیپور، مایه ریشخند و کنایه میثاقی شده؛ کسی که چند سال پیش روی آنتن زنده با لحن مظلومانه از عادل خواهش میکرد حداقل یک صندلی در دکور برنامه برایش در نظر بگیرد، چون خیلی سر پا میایستد و خسته شده!
میثاقی عامل حذف عادل نبوده و نیست. خیلیها او را قربانی دوم این ماجرا میدانند و عقیده دارند وردست پیشین فردوسیپور، ناچار بوده به خاطر دغدغه مهم «معاش» وارد بازی فروغی و سایر مدیران صداوسیما شود. تا اینجا فضا برای بحث باز است و استدلال حامیان میثاقی هم ارزش تامل دارد، اما روی زشت محمدحسین در چنین بزنگاههایی آشکار میشود؛ جاهایی مثل همین طعنه بیجا و برنامهریزی شده که نشان میدهد او خودش هم قلبا از حضور در این بازی چندشآور، بدش نیامده است. میثاقی قبلا هم با لحنی منظوردار به سعید آذری گفته بود: «باز دست شما درد نکند که وقتی از جایی میروید به نفر بعدی کمک میکنید.» این همان برنامهای است که آذری با آن طعنه معروف به میثاقی یادآوری میکند باید حق رشد خودش را به عادل بپردازد؛ مجری فوتبال برتر اما به جای اینکه سرش را پایین بیندازد یا با سکوت از کنار موضوع بگذرد، شروع به رجزخوانی میکند که: «به بچهها میگویم عددش را با شما در بیاورند و پرداخت کنیم.» خود میثاقی هم البته میداند که عدد این حق رشد خیلی زیاد است؛ به اندازه فاصله تمنا برای گرفتن یک صندلی تا بالا کشیدن کل برنامه!
مساله محمدحسین تا جایی که به «نان» مربوط میشد قابل دفاع بود، اما از جایی که به نظر میرسد او وارد ماجراجویی «نام»ها شده و از ایستادن روی شانههای استاد مخلوعش لذت میبرد، دیگر جایی برای حمایت و پشتیبانی باقی نمیماند. حالا که به کمک دست زور جای عادل را گرفتهای، لااقل برنامهات را اجرا کن و برو؛ دیگر این «چهچه»زدنها چیست؟ آن هم برای رقیبی که روی زمین افتاده است. اطرافیان مجری فوتبال برتر میگویند او این روزها حتی برای خرید آب معدنی هم معذب است و ترجیح میدهد تا حد امکان با مردم کوچه و خیابان رودررو نشود، اما همین آقای میثاقی پشت میز برنامهاش تبدیل به یل بیباک میشود؛ آن هم میزی که بنا به قانون طبیعت، دیروز یا زود به یک هندوانهفروش دیگر خواهد رسید. قصه محمدحسین، شاید شبیه داستان بچههای ترسوی محل است که فقط پشت چادر مادرشان برای بقیه کری میخواندند!
میثاقی به لحاظ سواد ورزشی و توانمندی اجرا و البته گفتوگوهای پر چالش که البته به ذات این ورزش مرتبط میشود بسیار توانمند و کاربلد هست و اتفاقاً خیلیها معتقد بودند سبک و سیاقی که در اجرای برنامه ورزشی دارد رقیبی است برای عادل فردوسیپور و برنامهاش که سالها روی آنتن بوده است اما اتفاقات رخ داده برای برنامه «نود» و افتادن گوی و میدان به دست این مجری جوان ورزشی که شاید به نوعی بدشانسی حرفهای هم محسوب میشود باعث شد امروز برنامه متبوع او را که به گفته خودش روزی علاقهمند بود تنها روی صندلیاش بنشیند به باد انتقاد بگیرد که ذائقه مخاطب را به حواشی برده است.